تأثیر آراستگی ظاهر بر روابط همسران

جلب کردن توجه همسر به‌عنوان شریک زندگی، تنها از راه ثروت، زیبایی و دانش نیست، بلکه نیازمند به کار بستن شیوه‌های ظریف و ویژه است. زندگی، هنری است که هر که هنرمندتر باشد و با ظرافت کار کند، در آن موفق‌تر است.

توجه به ظاهر

برخی به غلط می‌پندارند که آراستنِ خود تنها به چند روز اول زندگی زناشویی مربوط است، درحالی‌که یکی از اصول حاکم بر خانواده آرمانی، آراستگی ظاهر همسران برای یکدیگر است. ارزش زندگی ایجاب می‌کند که آراستگی زن و شوهر تا پایان زندگی ادامه یابد. زن و شوهر باید همواره ظاهری آراسته برای یکدیگر داشته باشند، به‌گونه‌ای که طرف مقابل به او رغبت کند و در کنار او بنشیند و با او سخن بگوید. پرسش مهم در اینجا آن است که دلیل تأکید زیاد ما بر آراستگی ظاهر زن و شوهر چیست؟
دنیای امروزه، دنیای وسوسه‌ها و انحراف‌های فراوان است و میل به تنوع‌طلبی را در افراد بالا می‌برد و افراد سست‌ایمان را به تسلیم وامی‌دارد. اگر زن و مرد براساس دستورهای روشنگر اسلام، خود را برای یکدیگر بیارایند، موجبات عفت همدیگر را فراهم می‌آورند. امام کاظم(ع) فرمود: «خودآرایی و آمادگی فرد، سبب افزایش عفت زن می‌شود».
ازهمین‌رو، در روایت‌ها نیز به زن و مرد توصیه شده است که خود را برای همسرانتان بیارایید و حتی به مردان گفته شده به زنان اجازه دهند لباس آنها را برگزینند و یا آنچه را مورد علاقه آنهاست، بپوشند تا آنها از آن لذت ببرند. زن نیز وظیفه دارد خود را برای شوهر بیاراید و در کنار او خوش‌بو و معطر باشد.
حتی فردی که از زیبایی ظاهری برخوردار نیست، می‌تواند با هنرمندی، به آراستگی باطنی و شخصیت انسانی خود بیفزاید. لبخند، زینت چهره است، همان‌گونه که نگاه مهربان چنین است و می‌تواند زیبایی فرد را دوچندان کند. در روایت‌ها نیز یکی از ویژگی‌های زنان بافضیلت، درخشندگی چهره معرفی شده است.

آراستگی در مکتب فاطمی

حضرت زهرا(س)، همواره در همه زمینه‌ها و از جمله در روش همسرداری الگو بود. دل و جان فاطمه(س) در کمال حسن نیت و صمیمیت در برابر همسر بزرگوارش بود و حُسن سریره او، زیباترین زیبایی‌ها را در پیش چشمان مبارک علی(ع) به تماشا می‌گذاشت. امیرالمؤمنین، علی(ع) در اشاره به آراستگی ظاهر و باطن فاطمه(س) می‌فرمود: «هرگاه به او می‌نگریستم، همه ناراحتی‌ها و غم‌هایم برطرف می‌شد».
این بانوی بزرگوار می‌کوشید در محیط خانه و خانواده، عطرآگین و آراسته باشد و موهبت زیبایی و جمال بی‌مثالی را که خداوند به ایشان ارزانی کرده بود، با زینت جلا دهد و آن را برای علی(ع) عرضه کند. آن حضرت همیشه نزد خود عطر نگه می‌داشت. ام‌سلمه می‌گوید: از ریحانه پیامبر خدا(ص) عطر خواستم و گفتم: سرورم! آیا عطر و بوی خوشی نزد خویش دارید. ایشان فرمود: «آری.» و بی‌درنگ شیشه عطری درآورد و اندکی از آن را بر کف دستم ریخت. بوی خوشی از آن برخاست که هرگز به مشامم نرسیده بود.
منبع ماهنامه طوبی شماره 35